admin Podatki to dla większości przedsiębiorców przykry obowiązek, lecz są one jednym z podstawowych dochodów budżetu państwa. Poza tym stymulują gospodarkę do rozwoju. Istnieją cztery możliwe formy opodatkowania dochodów, a przedsiębiorca musi wskazać jedną już na poziomie wniosku CEIDG.
W jakiej formie przedsiębiorca może opłacać podatki?
Przedsiębiorca, który osiąga przychody, jest zobowiązany do płacenia podatku dochodowego. Może to być podatek liniowy w wysokości 19% lub skala podatkowa 17% i 32% od nadwyżki 85 528 zł dochodu. Istnieją jeszcze dwie zryczałtowane formy opodatkowania, czyli: ryczałt ewidencjonowany i karta podatkowa. Pierwsze dwie formy, czyli podatek liniowy i skala podatkowa oblicza się od dochodu i jest określony stawką procentową. Natomiast płacenie podatków w formie zryczałtowanej, zależą tylko od osiągniętego przychodu i stawki ryczałtu. W tym przypadku koszty uzyskania przychodu i nie mają wpływu na wysokość podatku, czyli odmiennie niż w przypadku skali podatkowej i podatku liniowym. Kwota podatku płaconego w formie karty podatkowej jest jednolita i ustalana w każdym roku podatkowym, czyli w ogóle nie zależy do przychodu i kosztów uzyskania przychodów.
Należy również wiedzieć, że niektóre produkty i usługi, a także działalność przedsiębiorstw, które osiągają obrót wyższy niż 200 000 zł rocznie, są obciążona także podatkiem VAT. Uruchamiając działalność gospodarczą, należy zapoznać się z listą usług i towarów, które podlegają podatkowi VAT.
Jak wybrać najlepszą formę opodatkowania?
Aby podjąć najlepszą decyzję o formie opodatkowania, należy założyć ile zarobi się w ramach działalności i jakie będą ponoszone koszty prowadzenia działalności. Jeżeli będą one wysokie, wówczas ich rozliczenie będzie opłacalne. Poza tym niektóre rodzaje wykonywanej działalności są wykluczone z niektórych form opodatkowania, wtedy zawęża się ilość dostępnych form opodatkowania. Najlepiej zrobić kalkulację, dzięki której można porównać która forma płacenia podatku będzie korzystniejsza dla przedsiębiorcy. Warto jednak pamiętać, że formę opodatkowania można zmieniać co rok podatkowy.
Rozliczenie podatku z zagranicy i działalności gospodarczej.
Osoba, która nie ma swojego miejsca zamieszkania na terytorium Polski, ma ograniczony obowiązek podatkowy, czyli opodatkowaniu ulega tylko ta część dochodu, która została osiągnięta w Polsce. Natomiast obowiązek podatkowy nieograniczony dotyczy osób mających miejsce zamieszkania na terytorium Polski, czyli płacą oni podatek od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich uzyskania.
Aby uniknąć podwójnego opodatkowania, Polska podpisała z wieloma krajami umowy regulujące tę kwestię. Rozliczenie podatku z zagranicy metodą wyłączenia z progresją oznacza, że dochód osiągnięty za granicą wyłącza się z podstawy opodatkowania w Polsce. Wysokość dochodu z zagranicy bierze się pod uwagę wyłącznie przy ustalaniu stawki podatku od pozostałych dochodów podlegających opodatkowaniu w Polsce. Druga możliwość to metoda proporcjonalnego odliczenia, która oznacza, że dochód osiągany za granicą jest opodatkowany w Polsce, ale od należnego podatku odlicza się podatek zapłacony za granicą. Rozliczenie podatku z zagranicy tą metodą jest zazwyczaj możliwe wtedy, gdy Polska nie ma podpisanej umowy regulującej tę kwestię. Warto wiedzieć, że podatnik, który czasowo przebywa za granicą i osiąga tam dochody bez pośrednictwa płatnika, ma dodatkowo obowiązek wpłacenia zaliczki na podatek dochodowy w wysokości 18% tych dochodów.
